Okoliczność, że zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych na rzecz uprawnionego pozostającego w niedostatku uchyla się od tego obowiązku skutkuje zaistnieniem odpowiedzialności wobec uprawnionego, bądź odpowiedzialności wobec osoby, która do tego niezobowiązana albo zobowiązana w dalszej kolejności zaspokaja uzasadnione potrzeby uprawnionego.
Zarówno roszczenie uprawnionego, jak i roszczenie regresowe przedawniają się z upływem lat trzech.
Przysługuje osobie, która zapewniła uprawnionemu środki utrzymania i ewentualnie wychowania. Tą osobą może być podmiot spoza kręgu potencjalnych zobowiązanych do świadczeń alimentacyjnych, jak również należący do kręgu zobowiązanych, jednakże w dalszej kolejności - np: wnuk, który zaspokoił uzasadnione potrzeby babci pozostającej w niedostatku, może wystąpić z roszczeniem przeciwko rodzicowi, bądź wujowi, czy cioci (z zastrzeżeniem, że są to krewni w linii prostej).
Roszczenie regresowe może być dochodzone tylko w zakresie równowartości rzeczywistej wartości zapłaconego świadczenia alimentacyjnego, a ponadto jedynie w wysokości świadczenia zgodnej z ustalonym sądownie bądź ustawowo według reguł zawartych w ustawie, obowiązkiem. Jeżeli występujący z roszczeniem regresowym łożył kwoty wyższe, nie ma on prawa żądać zwrotu tej nadwyżki.
Spełnienie świadczenia przez osobę do tego niezobowiązaną albo zobowiązaną w dalszej kolejności tworzy pomiędzy nią a zobowiązanym do świadczenia alimentacyjnego stosunek prawny, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym jak przy spłacie cudzego długu.
Na marginesie wspomnieć należy, że uporczywe uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego stanowi na gruncie prawa polskiego przestępstwo i podlega karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz