Prawo do renty rodzinnej zostało
uregulowane w Ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 r. Organem rentowym zobowiązanym do wypłaty
świadczeń z tytułu renty rodzinnej jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych –
oddział właściwy dla miejsca zamieszkania uprawnionego.
Do osób uprawnionych, zgodnie z
zapisami zawartymi w art. 68 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zalicza się dzieci
własne, drugiego małżonka i przysposobione, o ile spełniają jeden z
poniższych warunków:
1)
do ukończenia 16 lat
życia;
2)
do czasu zakończenia
nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do
osiągnięcia 25 lat życia;
3)
bez względu na wiek,
jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji
lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt. 1 lub 2.
Ponadto, jeżeli dziecko osiągnęło
25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty rodzinnej przedłuża się do zakończenia
tego roku studiów.
Przepis wydaje się przejrzysty,
jednak Zakład Ubezpieczeń Społecznych nader często wydaje decyzje bez podjęcia
choćby próby analizy prawnej, a w konsekwencji w oderwaniu od rzeczywistego
znaczenia reguły prawnej, na która się powołuje.
Bardzo często błędne decyzje
wydawane przez organ rentowy w zakresie przyznania renty rodzinnej dotyczą
zasady z art. 68 ust. 2 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS, która mówi, że
prawo do renty rodzinnej przedłuża się do zakończenia roku studiów, jeżeli
dziecko osiągnęło 25 lat życia, będąc na ostatnim roku studiów.
Ustawodawca
wprowadził wyjątek od reguły 25 lat życia, ponieważ co do zasady ostatni rok
studiów maksymalnie absorbuje czas studenta. Z tego
względu nie powinien on utracić prawa do pobierania renty rodzinnej, gdyż daje
mu ona możliwość utrzymania się w tym szczególnie wymagającym okresie, jakim
jest ostatni rok studiów. Zasadne jest bowiem wsparcie uprawnionego i
umożliwienie mu ukończenia studiów wyższych.
Nie należy interpretować literalnie normy prawnej zawartej
w wyżej wskazanym przepisie. Stwierdzenie „będąc na ostatnim roku studiów w
szkole wyższej” należy rozumieć szeroko, albowiem powyższa norma znajduje
zastosowanie również wobec osób, które ukończyły 25 lat życia w trakcie przerwy
wakacyjnej. Taka interpretacja jest właściwa nie tylko ze względu na zasady
słuszności, lecz także z uwagi na konstytucyjną zasadę równości wobec prawa, gdyż
literalne stosowanie normy prawnej zawartej w art. 68 ust. 2 Ustawy o
emeryturach i rentach z FUS odbierałoby takie uprawnienie wszystkim osobom
urodzonym w okresie od lipca do września.
Wskazana wyżej wykładnia jest ugruntowana również w
orzecznictwie. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 23 lutego 1989 r., sygn. akt III
UZP 3/89 stwierdził, że: studentka, która
na przedostatnim roku studiów zdała wszystkie wymagane egzaminy w czerwcu i
która ukończyła 25 lat życia przed rozpoczęciem zajęć w nowym roku akademickim,
zachowuje prawo do renty rodzinnej do zakończenia ostatniego roku studiów.
Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 6 marca 2013 r.,
sygn. akt III AUa 59/13 potwierdził, że: Ustalenie
daty, w której dziecko pobierające rentę rodzinną było na ostatnim roku studiów,
w rozumieniu art. 68 ust. 2 u.e.r.f.u.s. następuje na podstawie wpisu na
ostatni rok studiów dokonanego w oparciu o regulamin obowiązujący daną
uczelnię, a osoba, która ukończyła wiek 25 lat życia po ukończeniu nauki na
przedostatnim roku studiów, a przed rozpoczęciem zajęć na ostatnim roku, nie
traci uprawnienia do renty rodzinnej.
W związku z powyższym
tylko tak szeroko stosowana wykładnia zasady zawartej w art. 68 ust. 2 Ustawy o
emeryturach i rentach jest zgodna z prawem i decyzje wydawane przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych powinny opierać się na wyżej wskazanych założeniach. W
innym wypadku zasadne i konieczne są kroki podejmowane przez uprawnionych,
którzy ukończyli 25 lat życia w przerwie wakacyjnej, będąc na ostatnim roku
studiów w szkole wyższej, w celu dochodzenia przysługujących im świadczeń.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz