Negatywnym aspektem związanym z przejmowaniem zachodnich
wzorców stylu życia, jest rozpowszechnienie tzw. „prasy bulwarowej”. Zasada jej
funkcjonowania oparta jest na prostym założeniu, że ludzie uwielbiają czytać sensacje,
a im bardziej sensacyjna sensacja, tym większa sprzedaż. Przy czym ludzie
najbardziej lubią czytać o innych ludziach, więc najprostszym zabiegiem zgodnie
z przyjętą powszechnie praktyką jest ubarwianie rzeczywistości, jej
przekłamywanie, co w konsekwencji powoduje naruszanie dóbr osobistych bohaterów
tychże sensacyjnych wiadomości.
Wobec powyższego coraz większego znaczenia nabiera
konieczność ochrony dóbr osobistych naruszonych wskutek publikacji materiałów
prasowych zawierających nieścisłą lub nieprawdziwą wiadomość.
***
Na tle obowiązujących w Polsce przepisów prawa, należy
wskazać, że w przypadku publikacji materiału prasowego naruszającego dobra
osobiste, można żądać bezpłatnego opublikowania sprostowania wraz z
zadośćuczynieniem pieniężnym za doznaną krzywdę lub zasądzenia sumy pieniężnej
na wskazany przez niego cel społeczny.
Zgodnie z art. 31a Ustawy z dnia 26 stycznia 1984 roku
Prawo prasowe: Na wniosek zainteresowanej
osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą
prawną, redaktor naczelny właściwego dziennika lub czasopisma jest obowiązany
opublikować bezpłatnie rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie
nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości zawartej w materiale prasowym.
Terminy
21dni/1rok
Wniosek w terminie 21 dni od dnia
opublikowania materiału prasowego kieruje się do redaktora naczelnego, który
podejmuje decyzję o opublikowaniu materiału prasowego, bądź wydaje decyzję
odmowną podstawie art. 33 ust. 1 lub ust. 2 Ustawy.
W przypadku odmowy opublikowania sprostowania osoba,
której dobra osobiste zostały naruszone może wytoczyć w oparciu o art. 39 ust.
1 Ustawy stosowne powództwo do sądu w ciągu od dnia opublikowania materiału
prasowego.
Łącznie z żądaniem sprostowania, bądź
niezależnie od niego, osoba, której dobra osobiste zostały naruszone może żądać
zgodnie z art. 24 § 1 k.c. w zw. z art. 448 k.c. zadośćuczynienia pieniężnego
za doznaną krzywdę lub zasądzenie odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel
społeczny.
Warto zauważyć, że obecnie funkcjonujący
pogląd w orzecznictwie (uchwała Sądu
Najwyższego z dnia 19 czerwca
2007 r. sygn. akt III CZP 54/07) przewiduje
możliwość dochodzenia kumulatywnego dochodzenia roszczeń majątkowych, zarówno
zadośćuczynienia, jak i zapłaty na cel społeczny.
Powyższe roszczenia majątkowe ulegają
przedawnieniu w terminie 3 lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o
szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia, nie później jednak niż wciągu
10 lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Zastosowanie
mają bezpośrednio regulacje zawarte w art. 442¹ k.c. (por. wyrok Sądu
Apelacyjnego w Lublinie z dnia 21 stycznia 2014 roku w sprawie o sygn. akt I
ACa 663/13).
Podkreślić należy, że w przypadku publikacji
materiału prasowego solidarną odpowiedzialność ponoszą autor, redaktor naczelny
oraz wydawca w oparciu o dyspozycję art. 38 ust. 1 Ustawy, a więc można
wytoczyć powództwo przeciwko wszystkim z nich łącznie.
